لیلی

              خدا مشتی خاک بر گرفت .

                           میخواست لیلی را بسازد ، از خود در او دمید .

                                                      . . . و لیلی پیش از آنکه با خبر شود عاشق شد .

             سالیانی است که لیلی عشق می ورزد .

             لیلی باید عاشق باشد ، زیرا خدا در او دمیده است و هر که در او بدمد عاشق می شود .

                                              لیلی نام دیگر انسان است . . .

          خدا گفت : به دنیایتان می آورم تا عاشق شوید

                                       آزمونتان تنها همین است عشق

                                           و هر که عاشقتر آمد ، نزدیکتر است .

                                                                               پس نزدیکتر آیید ، 

                                                                                                    نزدیکتر . . .

           عشق ، کمند من است . کمندی که شما را پیش من می آورد .

                                                                             کمندم را بگیرید .

                                                                                     و لیلی کمند خدا را گرفت .

            خدا گفت : عشق فرصت گفتگو است ، گفتگو با من

                                                              با من گفتگو کنید .

                                                                و لیلی تمام کلمه هایش را به خدا داد .

                                                                                        لیلی همصحبت خدا شد .

            خدا گفت : عشق همان نام من است که مشتی خاک را بدل به نور می کند .

                                                                     و لیلی مشتی نور شد در دستان خداوند